Мц 7, 6. 12-14 (аўторак, 22 чэрвеня 2021 г.)
Езус сказаў сваім вучням:
Не давайце сабакам таго, што святое, і не кідайце пярлінаў вашых перад свіннямі, каб яны не патапталі іх сваімі нагамі ды, вярнуўшыся, не разарвалі вас.
Усё, што хочаце, каб рабілі вам людзі, і вы ім рабіце, бо ў гэтым Закон і Прарокі.
Уваходзьце праз вузкую браму, бо шырокая брама і прасторная дарога вядуць да згубы, і многія ўваходзяць праз яе! А вузкая брама і вузкая дарога вядуць у жыццё, але нямногія знаходзяць яе.
У канцы Нагорнай пропаведзі Езус дае нам канкрэтныя кароткія інструкцыі. Першае можа нас крыху засмуціць.
Як можна параўноўваць людзей са свіннямі!? Езус аднак не баіцца такога выказвання. Справа не ў тым, каб абражаць каго-небудзь. Тут варта нагадаць, што прытчы, а дакладней мідраш, не варта трактаваць алегарычна, гэта значыць прыпісваць духоўны сэнс дэталям карціны. Яны імкнуцца пазначыць толькі адно абранае значэнне, і алегорыі не павінна распаўсюджвацца на ўсю карціну.
У гэтым выпадку рэзкасцю вобраза Пан Езус спрабуе паказаць вучням тое, што ёсць людзі, якія зусім не прымаюць змест Евангелля і ў сваёй дурасці здольныя падвергнуць Евангелле апаганенню.
Колькі было скандалаў з выкарыстаннем хрысціянскай сімволікі для рэкламы ці забаў. Калі падобнае здарылася, напрыклад, у дачыненнi да прарока Мухамеда, увесь свет ашалеў і патрэбна было прасіць прабачэння ў мусульман. Хрысціянскія сімвалы, наадварот, беспакарана апаганеныя.
Мы павінны ведаць, што не заўсёды і не ўсюды варта казаць пра справы Божыя. А. Бернард Туровіч распавядаў неяк анекдот з жыцця кардынала Стэфана Сапегі.
Перш чым прыйсці да святара ў плябанію падчас візітацыі, ён праходзіў праз вёску і гутарыў з рознымі людзьмі. Па дарозе сустрэў хлопчыка каля 10 гадоў.
Ён спытаў яго пра запаведзі. Хлопчык нічога не сказаў. Затым спытаў у яго пра благаслаўленнi, на што хлопчык таксама не адказаў. Дабраўшыся да плябаніі, ён папракнуў пробашча ў тым, што не вучыць дзяцей катэхізісу. Пробашч cпытаў пра хлопчыка і сказаў прывесці яго. Хлопчык без заікання адказаў на пытанні пробашча. Здзіўлены кардынал спытаў яго: «Чаму ж тады мне ты не адказаў, калі я пытаўся?». Хлопчык адказаў: «Таму што я абы з кім не гавару аб справах веры».
Сапраўды, нельга «з кім заўгодна» гаварыць пра самыя глыбокія ісціны. Вера патрабуе нейкай фундаментальнай культуры. Калі яе няма, то няма шанцаў, што яна дасягне чалавека. У дадзеным выпадку гаворка ідзе не пра адукацыю ці культурнае паходжанне, бо гэта, несумненна, дапамагае ў прыняцці веры, а пра элементарную здольнасць адкрыцца на праўду, сур’ёзна ставіцца да гэтай тэмы.
Калі ў кагосьці здзеклівае стаўленне, да яго не дойдзе нават самая прыгожая праўда. Прынцып, дадзены Панам Езусам, нагадвае другую запаведзь, у якой гаворыцца аб забароне называць імя Пана Бога дарэмна.
Уладзімір Заторский OSB