(Пара адказная за развіцце ЭНД)
Мы познакомились в 1988г. в Белорусском государственном университете. Я перешла на второй курс факультета прикладной математики, а Володя пришел с армии на этот же курс. В университете Володя увлекся велоспортом и иногда уезжал на многодневные гонки, а потом брал у меня конспекты, чтобы переписать пропущенные лекции.

Это и были первые шаги ухаживания :)
Мы повенчались 12.08.1989г г. Солигорск
Вместе мы уже 30 лет. За это время Бог дал радость родить и вырастить прекрасного сына, и подарил много счастливых моментов семейной жизни.
ДА СУПОЛКІ EQUIPES NOTRE-DAME МЫ ДАЛУЧЫЛІСЯ .

ЗНАЁМСТВА Ў НЯДЗЕЛЮ

СЯМ’Я Якубовские
Максим и Татьяна

Показать полностью..
МЫ ПАЗНАЁМІЛІСЯ 19 февраля 2008 года. Незадолго до этой даты Максим расстался со своей девушкой и она предложила ему за компанию подать объявление в рубрику знакомств газеты «Адам + Ева». (Максим проживал в г. Копыль. На тот момент я была студенткой, училась в г. Минске). Как раз в тот момент мне пришла в голову мысль, эта была словно подсказка, Что нужно купить газету для знакомства. И вот, 19 февраля 2008 г. я позвонила на номер Максима (благо, что там не был указан город его проживания, так как увидев г. Копыль

Ігар і Алена

ЗНАЁМСТВА Ў НЯДЗЕЛЮ
Хвала Христу!
Мы семья Комлач - Игорь и Лена! (Несвиж)

Познакомились мы 2002 году на свадьбе своих друзей, были свидетелями. Через 9 месяцев поженились и повенчались. Вместе мы уже 11 лет. В суполку END мы попали благодаря семье Лешковичей и ксендзу Эрвину.
Я была практикующей католичкой и мне после свадьбы хотелось также как и раньше участвовать в реколекциях, молитвенных группах, а суполка открывала перед семьями эту дорогу. Так мы пришли в суполку. Суполка нас примерами других семей учила жить с Богом и друг другом. Ведь человек всю жизнь ищет Бога,

Франц і Алена

МЫ ПАЗНАЁМІЛІСЯ у снежні 2003 года на Дні нараджэнні Аленінага крэсніка. Нас пазнаёмілі наўмысна. Я (Алена) думала, што гэта чарговы хлопец, якога я больш не ўбачу. Месца знаёмства было маёй тэрыторыяй, а Франак быў вельмі ціхі і сарамлівы. Але перад Новым Годам Франц патэлефанаваў і запытаў дазволу завітаць у госці сустракаць разам Новы Год. З таго часу мы пачалі сустракацца.

І ЎЖО ПРАЗ 5 месяцаў МЫ ЗРАЗУМЕЛІ, што гэта наш лёс І УЗЯЛІ ШЛЮБ 28 жніўня 2004 года ў касцёле Св. Ганны ў Дзяржынску. У той час, разам з Аленай жыла яе стрыечная сястра (яна была дружкай падчас шлюбу) з маленькай дачкой. Падчас шлюбу, гэтая дзяўчынка амаль што не адыходзіла ад Алены. І праз нейкі час мы даведаліся пра пагалоску: што Франак узяў жанчыну з дзіцем.

Арцём і Жанна

МЫ ПАЗНАЁМІЛІСЯ у 2004 годзе пры засяленні у студэнцкі інтэрнат. Так здарылася, што пад дзвярамі інтэрнату ў той дзень была вялікая чарга (стаялі амаль цэлы дзень). Усе першакурснікі, амаль ніхто нікога не ведае і, вядома, у чарзе і знаёміліся. Калі адзін з новых знаёмых сказаў: Жанна, знаёмся, гэта Арцём, і мы глянулі адзін на аднаго, то я адчула, як ёкнула у сэрцы. Пазней выяснілася, што і ў Арцёма ўзнікла нейкае дзіўнае пачуццё.

Але сустракацца мы пачалі толькі праз тры гады. Дагэтуль былі звычайнымі сябрамі-аднакурснікамі. Пра тое ёканне у сэрцы неяк забылася Але Пан Бог паслаў і другі знак. Перад адным з экзаменаў падчас зімовай сесіі мы сустрэліся у мінскай катэдры. Прыйшлі туды паасобку, не дамаўляючыся. І калі я (уся ў хваляваннях перад экзаменам) заўважыла ў натоўпе Арцёма, то на сэрцы стала неяк спакойна, утульна і цёпла. У хуткім часе мы пачалі сустракацца.

Максім і Аліна

МЫ ПАЗНАЁМІЛІСЯ падчас падарожжа у Мадрыд, дзе праходзіла сустрэча моладзі з Папай Бенедыктам XVI. Наша першая сустрэча адбылася на парозе францускага пасольства. Знаёмства тады не адбылося, але кожны з нас звярнуў увагу.

Ужо падчас першай стацыі ў Празе Максім пачаў аказваць знакі увагі, але асаблівае ўражанне аказалі не маленькія падарункі ці прыемныя кампліменты, а згубленныя сандалі:)) Справа у тым, што ў Максіма нехта "пазычыў" на пляжы сандалі і вяртаўся у аўтобус ён ўжо босы. Памятаю, што мне вельмі спадабаліся яго адносіны да гэтага інцэдэнту і праблемаў наугул. Ён не злаваўся, не сапсаваў нікому настрой, а толькі радаваўся таму, што ўся Барселона засталася ў яго на пятках. Менавіта тады я ўпершыню падумала аб тым, якім цудоўным мужам ён будзе:)) На наступны дзень мы выпадкова згубіліся у Таледа і самі не зразумелі як знайшлі адзін аднаго.

Андрэй і Ганна

Хвала Пану!

НАША ГІСТОРЫЯ ПАЧАЛАСЯ амаль 9 гадоў таму. Я, Ганна, прыехала з маленькага горада Гродзенскай вобласці ў горад Баранавічы паступаць ва універсітэт разам са сваёй сяброўкай, якая тут ужо вучылася і наведвала касцел Св.Зыгмунта. Пасля ўступных экзаменаў яна прывяла мяне ў касцёл і пазнаёміла з моладдзю. Вось там я і звярнула ўвагу на хлопца, які быў на некалькі гадоў старэйшы за мяне, даволі вясёлы і прывабліваў сваімі прыгожымі вачыма. Але ён не звяртаў на мяне асаблівай увагі. Прайшло некалькі месяцаў, я ўжо была студэнткай-першакурсніцай, якая імкнулася старанна вучыцца і не забіваць сабе галаву хлопцамі. Як і раней прыходзіла ў той самы касцёл, праводзіла час з моладдзю. І вось у адзін дзень нешта здарылася: гэты хлопец пачаў аказваць мне знакі павагі, праводзіў да дому. Як ён сам потым расказваў, у яго адкрыліся вочы і пачаў заўважаць тое, што не бачыў раней. Вось так мы і пачалі сустракацца. Андрэй цярпліва чакаў амаль 5 год пакуль я вучылася, таму што я для сябе вырашыла , што спачатку трэба скончыць вучобу, а потым ужо думаць пра шлюб і сям'ю.